اخیراً برخی از دوستان این سوال را از ما می پرسند که جوابیش اینه:

اصلی‌ترین مسئله ای که جهت‌دهی سیاست خارجی هر کشور را مشخص می‌کند، آرمان‌ها و منافع ملّی آن کشور است. دیپلمات‌ها سخن معروفی دارند که می‌گوید: «ما دوست و دشمن ابدی در روابط بین‌الملل نداریم بلکه منافع ملّی ابدی داریم.» بر این اساس هر کشوری در همکاری یا عدم همکاری با کشور دیگر، منافع ملّی خودش را در نظر می‌گیرد. همکاری ما با روسیه نیز از این قاعده مستثنی نیست. هدف از این همکاری، تأمین منافع ملّی ما است، وگرنه به لحاظ تاریخی، ما ذهنیت خوبی نسبت به شوروی و روسیه فعلی نداریم؛ زیرا بسیاری از مناطق شمالی ایران توسط این کشور از ما جدا شده است و جنگ‌ها و قراردادهای زیادی بر ما تحمیل کرده‌اند. در جنگ تحمیلی عراق بر ضد ایران نیز روسیه نقشی فوق‌العاده‌ای در تقویت ارتش عراق داشت، اما در شرایط ناعادلانه نظام بین‌الملل که تنها پنج کشور، حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل دارند و سه کشور آن؛ یعنی آمریکا، انگلستان و فرانسه با ما به شدت مخالفند، نزدیکی ما به روسیه و چین برای ما سودمند خواهد بود. البته باید توجه داشت که همکاری ما نه‌تنها با روسیه؛ بلکه با هیچ کشور دیگری، به‌معنای اعتماد صددرصد نیست چون آنها نیز براساس منافع ملّی خودشان با ما همکاری می‌کنند. اساساً روابط کشورها با یکدیگر در صحنه بین‌الملل یا برد ـ برد است و یا برد ـ باخت. رابطه کشورهای استعماری با کشورهای ضعیف، براساس برد ـ باخت است و در این رابطه سهم کشور ضعیف فقط باخت است. اما در روابط ما با روسیه همواره برد ـ برد برای طرفین مطرح بوده است به این صورت که روسیه و ما در صحنه نظام بین‌المللی دشمن و رقیب مشترکی به‌نام آمریکا داریم و همکاری ما به نفع هر دو طرف خواهد بود. روسیه که پس از فروپاشی شوروی، میراث‌دار آن می‌باشد، همواره خواستار بازگشت به اقتدار گذشته و رقابت با آمریکا در صحنه بین‌المللی است و برای رسیدن به این جایگاه، نیازمند همراهی کشورهای با نفوذ دنیاست، به همین جهت رابطه کشوری مانند ایران برای روسیه از اهمیّت زیادی برخوردار است و کشور ما در سیاست خارجی روسیه از جایگاه خاصی برخوردار است. از طرفی جمهوری اسلامی نیز در ازای این همراهی با روسیه از ظرفیت‌های بین‌المللی این کشور در راستای منافع ملّی خود بهره خواهد برد که یکی از آن ظرفیت‌ها دارا بودن حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل است و همکاری ما با روسیه این فرصت را برای ما فراهم می‌کند تا از تصویب بسیاری از قطعنامه‌های ضدّ ایرانی جلوگیری کنیم.