مهم ترین عامل در حرکت انسان می‌باشد که اگر درست انتخاب شود، انسان را به سعادت و کمال و اگر اشتباه انتخاب شود، انسان را به ضلالت و گمراهی می‌کشاند. پس یک نوجوان باید قبل از انتخاب هدف، ویژگی‌های شخصیتی و سنّی خود را بشناسد؛ چراکه با پی بردن به نیازهای سنّی و شخصیتی خود، در انتخاب هدف درست، گام مؤثری برداشته و با توجه به توانایی خود هدف را انتخاب می‌کند، نیازهای یک نوجوان، نیازهای بدنی و روانی هستند؛ مثل نیازهای بدنی مانند: نیاز به غذا، آب، هوا، خواب، استراحت و... است و نیازهای روانی شامل مهربانی و محبت، امنیت و آسایش خاطر، احساس تعلق داشتن و مورد قبول گروه همسالان واقع شدن، عزت نفس و احترام، استقلال، نیاز به مذهب و داشتن فلسفه حیات، احساس هویت و شخصیت و هدف داشتن و غیره است که با دانستن این نیازها و برآورده شدن بسیاری از آنها که مقداری توسط خانواده و محیط آموزشی و اجتماع تأمین می شود و قسمت عمده آن نیز توسط انتخاب خود او برآورده می‌شود، می‌تواند هدف زندگی در دنیا را به نوجوان نشان دهد. پس انتخاب هدف را باید یاد گرفت؛ چراکه یک نوجوان، در دوران حسّاس قرار دارد و تازه از دوران کودکی وارد دوران نوجوانی شده است و بسیاری از نیازهای او تغییر کرده و نیازهای جدیدی پیدا می‌کند؛ پس بهترین راه را برای برآورده نمودن نیازهای خود باید انتخاب کند و برای رسیدن به آن تلاش کند که این را هدف می‌گویند. حال باید هدف را طوری انتخاب کرد که با توجه به استعدادها و توانایی ها و نیازهای انسان، باعث موفّقیت و پیشرفت شود، مثلاً یک نوجوان موفّق، با توجه به توان ذهنی و بدنی خود باید در مورد آینده خود تصمیم گرفته و با همت و پشتکار، هدف خود را پیگیری کند. حال اگر این نوجوان توانایی درس خواندن را دارد و می‌تواند مدارج علمی را طی کند، باید به دنبال تحصیل رفته و در آینده در مراکز علمی مشغول به کار و تلاش شود. ولی اگر نوجوانی در کارهای فنی استعداد دارد با توجه به استعداد خود در آینده می‌تواند به عنوان یک استادکار فنی مورد توجه قرار گرفته و نیازهای زندگی خود را برآورده کند، در نتیجه انسان باید برای برآورده شدن نیازهای زندگی خود از توان و استعداد خود آگاهی داشته باشد تا راه بهتری برای رسیدن به آنها انتخاب کند و در نهایت به هدف اصلی خود که انسانیت و انسان بودن است به عنوان یک بنده ی خدا برسد؛ چراکه نیاز به مذهب و دانستن فلسفه حیات او را به درک درستی از زندگی می‌رساند که آن بنده و مطیع فرمان خدا بودن است و دراین کار نیامند مذهب و روش خاص است که هدف خود را بر اساس آن روش، تنظیم و برنامه‌ریزی می‌کند که بالاترین هدف برای او بندگی خدا می‌شود تا به سعادت و کمال انسانی برسد. اگر برای دوران زندگی دنیا که حدود 100 سال است، باید دقّت کرد. باور به اینکه زندگی انسان ابدی است و قبول اینکه دنیا مزرعه ی آخرت است و تجارت خانه ای است که اولیای الهی و بندگان خدا در آن سودهای فراوانی می برند، باید خط سیر زندگی را در راستای سعادت تامّه که متّصف شدن و آراسته شدن به اسما و صفات الهی و اخلاق الهی است، قرار داد و تقرّب به سوی خداوند که کمال مطلق است، پیدا کرد؛ لذا در راستای این تقرّب، می توان برای نوجوان و با زبان آن سخن گفت و برنامه ریزی کرد؛ زیرا همه به دنبال بهتر شدن بوده و از نقص و کاستی گریزانند.